మిత్రులకి వందనం

కురిసి కురిసి వెన్నెలలో గగనమలసి పోయింది
వేచి వేచి అడుగులకోసం దీపమారిపోయింది

పెరటిలోని జాజి తీగ పలకరించి పూచింది
ఆశలన్ని ఓడిపోయి మాట చిన్న బోయింది

చెరువు గట్టు చెట్టుమీద జ్ఞాపకాలు రేపింది
నీవు లేవు అన్న తలపు కనులనీరు నింపింది